Γιορτή 28ης Οκτωβρίου 2012-13
Με την καθιερωμένη αυτή εθνική γιορτή θέλουμε να γιορτάσουμε την επέτειο του ΟΧΙ και για να τιμήσουμε τους προγόνους μας, που αγωνίστηκαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941.
Η 28η Οκτωβρίου, κάθε χρόνο είναι μια σημαδιακή μέρα για εμάς τους Έλληνες. Η μέρα αυτή θυμίζει την είσοδο της Ελλάδας στο δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, με την απόκρουση της εισβολής που επιχείρησε στη χώρα μας η φασιστική Ιταλία.
Η οικονομική κρίση στην δεκαετία του 1930 σε Αμερική και Ευρώπη οδηγεί τον κόσμο σε κοινωνική εξαθλίωση κι αρχίζει να μεταμορφώνεται σε ιδεολογική. Σε χώρες, λοιπόν, που δεν είχε εδραιωθεί το δημοκρατικό πολίτευμα, όπως στη Γερμανία και στην Ιταλία εμφανίζεται ένας νέος τύπος δικτατορίας, ο φασισμός.
Ο φασισμός είναι μια ιδέα που μάχεται με τη βία τα δημοκρατικά πολιτεύματα και τη λαϊκή εξουσία. Παρασύρει τις λαϊκές μάζες, και κηρύσσει την πλήρη υποταγή του ατόμου και των αξιών του στο πανίσχυρο φασιστικό κράτος, του οποίου η εξουσία είναι αλάνθαστη κι ο πόλεμος αναγκαιότητα.
Στην Ιταλία με ηγέτη το Μουσολίνι είχε επικρατήσει αυτός ο νέος τύπος δικτατορίας, ο φασισμός.
Στη Γερμανία ο Χίτλερ καταφέρνει να επικρατήσει στο ναζιστικό κόμμα, που έχει ιδεολογία παραπλήσια με του φασιστικού. Οι Ναζί είναι ρατσιστές. Γι αυτούς οι ανθρώπινες φυλές δεν είναι ίσες.. Πίστευαν πως υπάρχει μια μόνο ανώτερη ανθρώπινη φυλή, η Αρεία (Αρία) φυλή, στην οποία ανήκαν οι Γερμανοί.
Η Ελλάδα επηρεάζεται από την οικονομική κρίση. Η αδυναμία να αντιμετωπίσει μετά την μικρασιατική καταστροφή την άφιξη των προσφύγων, η ανεργία, το κύμα απεργιών και οι συνεχείς ανατροπές κυβερνήσεων κλονίζουν το πολίτευμα.
Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς σε συμφωνία με το Βασιλιά Γεώργιο Β΄ καταργεί το Σύνταγμα και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, και επιβάλλει δικτατορία που θα οδηγήσει την Ελλάδα στον κύκλο των ολοκληρωτικών καθεστώτων της Ευρώπης καταδικάζοντάς την στην υπανάπτυξη και στην καθυστέρηση.
Οι στρατοκράτες, Χίτλερ και Μουσολίνι, απ' αυτές τις ιδέες κινημένοι συντάσσονται σε μια ενιαία ομάδα και μαζί με την Αυτοκρατορική Ιαπωνία αποτελούν τις χώρες του άξονα.
Οι χώρες του ΄άξονα΄, δηλαδή η Γερμανία, η Ιταλία και η Ιαπωνία, σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή έναν απάνθρωπο πόλεμο. Έναν πόλεμο που όμοιό του δεν είχε ξαναγνωρίσει έως τότε η ανθρωπότητα. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος που άρχισε το Σεπτέμβριο του 1939 με την επίθεση της Γερμανίας εναντίον της Πολωνίας, κράτησε συνολικά 6 χρόνια. Κάθε πόλεμος είναι καταστρεπτικός και στοιχίζει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Αυτός όμως ήταν ιδιαίτερα αιματηρός. 50 εκατομμύρια νεκροί, εκατομμύρια ανάπηροι, χώρια οι τεράστιες υλικές ζημίες.
Ήταν 6 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 όταν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα. Λίγες ώρες πριν ο Ιταλός πρέσβης είχε ζητήσει την παράδοση της Ελλάδας στα Ιταλικά στρατεύματα και πήρε ως απάντηση το γνωστό σε όλους μας ΟΧΙ.
Αυτό ήταν το ιστορικό "ΟΧΙ" της μικρής και φτωχής χώρας μας απέναντι στην ισχυρή φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, όταν της ζήτησε να παραδώσει τα ελληνικά εδάφη. Παρά τα λιγοστά μέσα που είχε στη διάθεση της η χώρα μας, οι Έλληνες πέτυχαν το ακατόρθωτο.
Στο κάλεσμα της πατρίδος οι Έλληνες τρέχουν. Τρέχουν να προλάβουν να βάλλουν τα στήθη τους εμπόδιο στην επιδρομή του κατακτητή. Το ξέρουν πως ο αγώνας είναι άνισος, αλλά αυτό δεν τους τρομάζει. Η λογική έχει δώσει την θέση της στον ενθουσιασμό.
Εκεί ψηλά στις άγριες κορφές της Πίνδου, στα ελληνο-αλβανικά σύνορα, έγιναν οι φαντάροι μας ήρωες ενός συγκλονιστικού αγώνα. Δεν είχαν ν' αντιμετωπίσουν μόνο τις σφαίρες και τις οβίδες. Χειμώνας βαρύς τους βρήκε με ελάχιστα εφόδια. Φοβερός εχθρός το χιόνι, σκεπάζει τα πάντα.
Ο ανεφοδιασμός πολλές φορές είναι αδύνατος. Οι Ηπειρώτισσες Ελληνίδες, αψηφώντας κρύο και εχθρούς, μεταφέρουν στην ράχη τους τα απαραίτητα εφόδια, εκεί που ούτε ζώα δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουν. Όμως αν το κρύο πάγωνε και κοκάλωνε τα μέλη τους, η φωτιά που έκαιγε μέσα τους, η φωτιά της λευτεριάς και της φιλοπατρίας, τους ζέσταινε την ψυχή, τους έδινε θάρρος και δύναμη να υπομένουν στερήσεις και κακουχίες, καθώς αγωνίζονταν για αξίες αφιερωμένες στα υψηλά ανθρώπινα ιδανικά.
Κατάφεραν λοιπόν οι Έλληνες, με τα άπειρα ψυχικά και ελάχιστα υλικά εφόδια που διέθεταν και σύντριψαν τους Ιταλούς που είχαν πολλά υλικά αλλά κανένα ψυχικό εφόδιο.
Οι νίκες του ελληνικού στρατού διαδέχονταν η μια την άλλη, με αποτέλεσμα να διώξουν γρήγορα τους φασίστες επιδρομείς πέρα από τα σύνορα της χώρας, βαθιά μέσα στην Αλβανία.
Η τελευταία προσπάθεια των Ιταλών, η εαρινή επίθεση το Μάρτιο του 1941 απέτυχε παταγωδώς. Τότε ο Μουσολίνι ζήτησε τη συνδρομή του Χίτλερ, που πρόθυμα έτρεξε να τον βοηθήσει. Στις 6 Απριλίου του 1941 τα μηχανοκίνητα του γερμανικού στρατού εισέβαλαν στο ελληνικό έδαφος και στις 28 Απριλίου 1941 ολόκληρη η Ελλάδα κατακτήθηκε από τα στρατεύματα κατοχής.
Η υποδούλωση όμως της Ελλάδας, ενώ σήμανε τη λήξη του πολέμου στην Αλβανία, σήμανε ταυτόχρονα και την έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική σκλαβιά. Με ανοιχτές ακόμα τις πληγές από το αλβανικό μέτωπο, ο ελληνικός λαός άρχιζε τη μάχη κατά της πείνας, κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών.
Ορισμένοι Έλληνες δυστυχώς συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.
Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή ο ελληνικός λαός δε μένει με τα χέρια σταυρωμένα. Η απάντησή του στο κατακτητή είναι η δημιουργία ένοπλων τμημάτων και οργανώσεων σε όλη τη χώρα. Δημιούργησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Εθνική Αντίσταση. Με τη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων στις πόλεις, αντιμετωπίστηκε αρχικά το πρόβλημα επιβίωσης του πληθυσμού τους. Παράλληλα άρχισε ο ανταρτοπόλεμος εναντίων των κατακτητών στα ελληνικά βουνά και περιοχές ολόκληρες απελευθερώθηκαν. Η Εθνική Αντίσταση θέριευε και προκαλούσε σοβαρές απώλειες για τον Άξονα. Το κορυφαίο κατόρθωμα ήταν η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου (25 Νοεμβρίου 1942). Στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους η Εθνική Αντίσταση αποτελεί την πιο ένδοξη και λαμπρή σελίδα. Γραμμένη με το μόχθο, τον αγώνα και το αίμα ενός περήφανου και ανυπότακτου λαού και των καλύτερων παιδιών του που βρέθηκαν στην πρωτοπορία.
Αποτελεί ακόμη την πιο πολύτιμη και ακριβή κληρονομιά, γιατί ύστερα από τον ξεσηκωμό του 1821, δεν έχουμε άλλο τόσο μεγάλο και τόσο ηρωικό σχολείο εθνικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτικού φρονηματισμού, όσο της Εθνικής Αντίστασης.
Με την καταστροφή της γέφυρας του Γοργοπόταμου καθυστέρησε ο ανεφοδιασμός των Γερμανικών στρατευμάτων του στην Αφρική. Ήταν μια ακόμα προσφορά των Ελλήνων στη συμμαχική νίκη εναντίων των δυνάμεων του Άξονα. Η νίκη αυτή, μαζί με την προέλαση του Σοβιετικού στρατού στα Βαλκάνια, οδήγησε και στην απελευθέρωση της Ελλάδας στις 12 Οκτωβρίου 1944.
Αργότερα (1947), η Ελλάδα κατάφερε να προσαρτήσει τα Δωδεκάνησα, τα οποία μέχρι τότε ήταν στην ιταλική κατοχή. Δυστυχώς μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, αρχίζει στην πατρίδα μας μια νέα δραματική περίοδος. Ο Εμφύλιος πόλεμος σφραγίζει αυτή την περίοδο και με τη λήξη του αφήνει πίσω νέα ερείπια και νέα θύματα.
Η οριστική κατάρρευση του ονείρου του Χίτλερ να κυριαρχήσει στην Ευρώπη είναι η 9η Μαΐου 1945. Τότε είναι που αρχίζει η μάχη του Βερολίνου ανάμεσα στους Γερμανούς και το Σοβιετικό στρατό. Οι σύμμαχοι καταλαμβάνουν το Βερολίνο και η Γερμανία συνθηκολογεί με «Παράδοση άνευ όρων».
Στις 6 Αυγούστου οι Αμερικάνοι αναγκάζουν την Ιαπωνία να παραδοθεί και μετά από αυτό ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, εγκαινιάζοντας με την πράξη αυτή μια νέα σκληρή περίοδο για όλη την ανθρωπότητα, με το όνομα «Ψυχρός Πόλεμος».
Η σημερινή επέτειος αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία, για να τιμήσουμε τον ηρωισμό, τη γενναιότητα, την αυτοθυσία των παλικαριών μας που έπεσαν τις μέρες εκείνες προτάσσοντας τα στήθη τους στον εισβολέα.
Μια ακόμα ευκαιρία να θυμηθούμε πως στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα έμπαινε επίσημα στη δίνη της καταστροφικότερης πολεμικής αναμέτρησης που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Τα πενήντα εκατομμύρια των νεκρών και ο τεράστιος αριθμός των αναπήρων που κάποιοι από αυτούς ζουν και σήμερα, μας θυμίζουν τις ολέθριες συνέπειες του Πολέμου.
Το καλύτερο προσκύνημα που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, είναι να υποσχεθούμε, όλοι μαζί σα συλλογικότητα κι ο καθένας μέσα μας, να υποσχεθούμε ένα πράγμα: ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, αντίθετα έχουμε υποχρέωση, όχι μόνο να μην υστερήσουμε, αλλά να αποδειχθούμε ακόμα περισσότερο ήρωες, ακόμα περισσότερο ικανοί από αυτή τη γενιά που πέρασε, που δε ζει τώρα και τη συναντάμε στη μνήμη, στα βιβλία, στα μουσεία. Αυτό πρέπει να είναι το δικό μας προσκύνημα σήμερα.
Γιατί η εποχή που ζούμε είναι λίγο ύπουλη και πονηρή. Υπάρχει η καθημερινότητα που μας παρασύρει όλους. Δεν έχουμε γερμανική κατοχή ή ιταλική, ο εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας δημιουργεί πάντα ένα κλίμα, ένα πνεύμα υψηλό, αλλά αυτός ο μακροχρόνιος αγώνας, για κοινωνική προκοπή και Λαϊκές κατακτήσεις που άλλοτε έχει αποτελέσματα άλλοτε δεν έχει, ιδιαίτερα στην περίοδο που ζούμε, αυτός ο αγώνας πολλές φορές ροκανίζει τον ηρωισμό και καμιά φορά μπορεί να ροκανίσει και να αδυνατίσει και το αίσθημα υπευθυνότητας. Ναι χρειάζεται και σήμερα, ο ηρωισμός, το πνεύμα αυτοθυσίας και ταυτόχρονα το πνεύμα πρωτοβουλίας και Ευθύνης. Ας πιστέψουμε στο συλλογικό αγώνα και ο καθένας στον εαυτό του.
Εβδομήντα ένα χρόνια μετά το έπος του 1940, το λαϊκό ΟΧΙ εκείνης της 28ης Οκτωβρίου διατηρεί την επικαιρότητά του. Στέλνει το μήνυμα, ότι ο λαός είναι σε θέση να νικήσει, όταν αγωνίζεται ενωμένος, όταν έχει την αλληλεγγύη και είναι και ο ίδιος αλληλέγγυος με τους άλλους λαούς.
Αυτό το δίδαγμα βρίσκει απήχηση και στις μέρες μας. Τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, αφυπνίζονται συνειδήσεις, γίνονται βήματα αντίστασης, προωθείται η οργάνωση και η πάλη όλων εκείνων των δυνάμεων που είναι ενάντια στον πόλεμο αλλά είναι υπέρ της ειρήνης και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, όταν υπάρχουν.
Όλοι λοιπόν ενωμένοι και αποφασισμένοι, συνεπείς στις προγονικές παρακαταθήκες, στον αγώνα για ελευθερία, ειρήνη δημοκρατία και κοινωνική προκοπή.
Τιμή και δόξα στους ήρωες του πολέμου του 1940 και της Εθνικής Αντίστασης.
Ευχόμαστε ειρήνη, ποτέ πια πόλεμος.