Χριστουγεννιάτικη γιορτή 2011-12
 |
 |
Κωστή Παλαμά.
Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να σκόρπιζε τ' αστέρι,
οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!
Ποιος άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!
Τ' άλλα τ' αστέρια θα 'βλεπαν το φωτεινό του δρόμο,
κι από τη ζήλεια θα 'τρεμαν... Αστέρι, σε ποια χώρα
του απεράντου σ' ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα ;
Η παντοδύναμη φθορά μην έσβησε το φως σου ;
Ή μήπως είσ' αθάνατο κι εσύ σαν το Χριστό σου ;
Δεν κατεβαίνει η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας ;...
Για όλα τ' άστρα αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας...
Και μόνον, όταν τα λαμπρά Χριστούγεννά μας θα 'μπουν,
θαρρώ πως οι αχτίνες σου μες στην ψυχή μου λάμπουν.
~~**~~
Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να σκόρπιζε τ' αστέρι,
οπού στην κούνια του θεού τους Μάγους έχει φέρει!
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι,
που ταίρι ? ταίρ' η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Τα ποτηράκια ηχούν γλυκά, λαμποκοπούν τα πιάτα,
γύρω φαιδρά γεράματα και προκομμένα νιάτα!
Κούρκος στη μέση ολόζεστος μοσχοβολά, ροδίζει,
και τρέχει ολούθε το κρασί και κελαηδεί κι αφρίζει.
Και να θωρείς αγνάντια σου δυο αδερφές κοπέλες
με κουβεντούλες άσωστες γλυκές ? γλυκές, δυο τρέλες,
ή να σου λέγει αγνάντια σου για το ξανθό παιδί σου
δυο χρόνων γυναικούλα σου, ο έρως της ζωής σου.
Και να αρχίζει ακούραστη ο πάππος φλυαρία,
των Χριστουγέννων μια γνωστή πανάρχαια ιστορία...
~~**~~
Αχ, αχ, Χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι,
που ταίρι ? ταίρ' η όρεξη με την αγάπη παίζει!
Να 'μουν του στάβλου ένα άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα που άνοιξε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των αχτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της,
πως εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της,
όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
της θύμισ' έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο...
~~**~~